توسط : 
در مقالات قبل اوتیسم را تعریف کردیم و علائم آن را در طیف مختلف اوتیسم بیان کردیم. در این مقاله قصد داریم علائم اوتیسم در افراد بزرگسال را بررسی کنیم .
در چند دهه گذشته، جامعه به مراتب بیشتر از اوتیسم آگاه شده و آن را پذیرفته است ، و پزشکان اکنون ، اغلب اوتیسم را در دوران کودکی تشخیص می دهند، اما کسانی هم هستند که قبل از این شناخت ها و تغییرات به سن بزرگسالی رسیده اند که ممکن است نادیده گرفته شده باشند.
تحقیقات نشان می دهد که اوتیسم در نسل‌های قبلی نیز به همان اندازه شایع بوده است اما کمتر تشخیص داده می شود. بنابراین، امروزه بسیاری از افراد در بزرگسالی، تشخیص را تجربه می کنند. این تجربه می تواند طیف وسیعی از واکنش ها را برانگیزد، و می تواند برای کسانی که همیشه احساس متفاوتی داشته اند، اما هرگز چارچوبی برای درک هویت خود نداشته اند، تحول آفرین باشد.
افراد می توانند واکنش های مختلفی به تشخیص اوتیسم در بزرگسالی داشته باشند. برخی از اینکه دلیلی برای طرز فکر و رفتارشان وجود دارد احساس آرامش می کنند. برخی احساس می کنند که می ترسند، زیرا به طور کامل این وضعیت و معنای آن را در آینده ی خود نمی دانند. بعضی ممکن است به دلیل تصویرهای منفی یا نادرست از اوتیسم ،احساس شرمساری کنند. برخی از اینکه زودتر به دنبال حمایت نگردیده اند احساس پشیمانی می کنند و برخی دیگر نسبت به تشخیص و تفاوت هایی که آنها را منحصر به فرد می کند احساس پذیرش می کنند.
با این حال برای بسیاری از بزرگسالان، تشخیص اوتیسم می تواند زندگی را تغییر دهد. این چهارچوب به آنها امکان می دهد تا خودشان را بهتر درک کنند و خود اتیستیکِ اصیلِ خود را در آغوش بگیرند. به قولی این تجربه می تواند مانند “حل کردن یک معمای مادام العمر” باشد.
تست هایی برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالان وجود دارد، با این حال، تشخیص اوتیسم بزرگسالان تنها توسط یک متخصص سلامت روان انجام می شود.
اما ارزیابی جامع اوتیسم به عوامل متعددی متکی است :
بسیاری از بزرگسالان علائم خفیف اوتیسم را دارند که معمولاً به ارتباطات اجتماعی و پاسخ های حسی مربوط می شود. با این حال، اغلب تا زمانی که در مورد ASD یا اوتیسم بیشتر آگاهی پیدا کنند ، این امکان را برای خود در نظر نمی گیرند. برخی ممکن است تنها پس از تشخیص ASD در فرزند خود ، متوجه شباهت‌هایی بین ویژگی‌ها، رفتارها یا احساسات کودک و خود شوند.
این علائم به نحوه تعامل شما با افراد دیگر مربوط می شود. ممکن است متوجه شوید که برخی از این علائم را از کودکی داشته اید، اما یاد گرفته اید که آنها را پنهان یا مدیریت کنید.
بسیاری از این موارد در همه افراد مبتلا به ASD رایج است، اما ممکن است در افراد مبتلا به اوتیسم خفیف به خوبی مشهود نباشد. ممکن است بیشترعجیب و غریب به نظر برسند تا علائم اوتیسم.
ابزارهای خود غربالگری برای ASD پرسشنامه‌هایی هستند که می‌توانید خودتان از آنها استفاده کنید. اکثر آنها به صورت آنلاین بدون هیچ هزینه ای در دسترس هستند. هرچند این پرسشنامه ها نمی توانند تأیید کنند که آیا اوتیسم دارید یا خیر. با این حال، این پرسشنامه ها می توانند به شما کمک کنند تصمیم بگیرید که آیا باید برای ارزیابی رسمی به یک متخصص مراجعه کنید.
تنها راه برای تشخیص دقیق اوتیسم بزرگسالان مراجعه به یک متخصص است. متخصیص بهداشت روان رفتار شما را مشاهده خواهند کرد، از جمله نحوه صحبت و تعامل شما با آنها. آنها همچنین از شما می خواهند که یک یا چند ارزیابی را تکمیل کنید که جزئی تر از ارزیابی هایی است که خودتان انجام می دهید.
بنابر آنچه تا کنون گفتیم اختلال طیف اوتیسم (ASD) بسیار متغیر است و افراد مبتلا به ASD می توانند علائم متضادی داشته باشند. گاهی اوقات افراد مبتلا به ASD آنقدر عملکرد بالایی دارند که افراد بلافاصله متوجه نمی شوند که چیز متفاوتی در مورد آنها وجود دارد. در موارد دیگر، آنها قادر به صحبت کردن یا رسیدگی به نیازهای فیزیکی خود نیستند.
آینده افراد مبتلا به ASD یا اختلال طیف اوتیسم می تواند به اندازه علائم آنها متفاوت باشد. آینده افراد مبتلا به ASD به نقاط قوت، علایق و مهارت های آنها بستگی دارد. بنابراین درک این نکته مهم است که تشخیص ASD به این معنا نیست که شما نمی توانید دوستی پیدا کنید، قرار ملاقات بگذارید، به دانشگاه بروید، ازدواج کنید، پدر یا مادر شوید ویا شغل پردرآمد و رضایت بخشی داشته باشید. همانطور که معمولاً کودکان در حال رشد برای تبدیل شدن به بزرگسالان موفق نیاز به توسعه مهارت‌ها دارند، کودکان مبتلا به ASD نیز به همان مهارت نیاز دارند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که این فرآیند اغلب با آنچه یک کودک معمولی در حال رشد تجربه می کند متفاوت به نظر می رسد. این نکته در مورد بزرگسالان نیز صدق می کند.
تشخیص ASD مانعی برای ازدواج کسی نیست. درست مانند هر رابطه ای، افراد مبتلا به ASD به شریکی برای زندگی نیاز دارند که نیازهای آنها را درک کرده و به آنها احترام بگذارند.
افراد مبتلا به طیف اوتیسم گاهی اوقات ممکن است نیاز داشته باشند که سبک ارتباط مستقیم تری داشته باشند که در آن زوجین به جای اینکه منتظر بمانند تا آن را درک کنند، به وضوح آنچه را که می خواهند و نیاز دارند، توضیح دهند. البته این لزوماً محدود به زوج هایی نیست که یک فرد ، مبتلا به ASD است. بلکه همه زوج ها باید، روش ارتباطی مناسب خود را پیدا کنند . یک زوج درمانگرِ باتجربه ، اغلب می تواند به بزرگسالان مبتلا به ASD کمک کند تا یک رابطه عاشقانه را دنبال کنند. در واقع، تکنیک‌های زوج درمانی از ابتدا بر آموزش زوجها تمرکز می‌کنند نه بر اوتیسم. این تکنیک ها به زوجها آموزش می دهند که به نوبت صحبت کنند و مطمئن شوند که یکدیگر را درک می‌کنند.
چنانچه نیاز به مشاوره و کمک یک متخصص دارید ، مشاورین ما در کلینیک حال خوب ، همواره آماده پاسخگویی و کمک در جهت بهبود روابط اجتماعی و خانوادگی شما عزیزان هستند.
https://www.psychologytoday.com
